Η χορεία των στρατιωτικών αγίων ανοίγει με τους συνεορτάζοντες και τιμώμενους από κοινού αγίους της 11ης Νοεμβρίου, Μηνά, Βίκτωρα και Βικέντιο. Οι τρεις άγιοι μολονότι έδρασαν και μαρτύρησαν σε διαφορετικό τόπο και χρόνο συνδέονται μεταξύ τους όχι μόνο λόγω της ταυτίσεως της ημερομηνίας εορτής τους, αλλά κι επειδή σύμφωνα με την παράδοση εμφανίστηκαν από κοινού κατά θαυμαστό τρόπο σε μεταγενέστερη, αλλά άγνωστη εποχή, διασώζοντας τον υπηρέτη ενός άπληστου χριστιανού από πνιγμό. Σύμφωνα με την συγκεκριμένη διήγηση ένας άπληστος χριστιανός δεν τήρησε τάμα που είχε τάξει στον άγιο Μηνά, παρακρατώντας πολυτελή δίσκο που του είχε τάξει. Ο δίσκος όμως έπεσε από τα χέρια του υπηρέτη όντας εν πλω και στην προσπάθειά του να συγκρατήσει τον δίσκο, έπεσε και ο ίδιος στη θάλασσα. Όταν έντρομος ο άπληστος χριστιανός ανέμενε στην ακτή να ξεβρασθεί το πτώμα του υπηρέτη του, τον είδε ολοζώντανο μαζί με τον δίσκο, αναγγέλοντάς του ότι σώθηκε με τη μεσιτεία των αγίων Μηνά, Βίκτωρος και Βικεντίου.