Ο μεγάλος όσιος και ασκητής Σάββας ο επωνομαζόμενος και Ηγιασμένος εικονίζεται ανάμεσα στους περίφημους μύστες της ερήμου, τα κατεξοχήν πρότυπα αρετής, υπακοής και ταπεινοφροσύνης των εκάστοτε μοναχών. Τα ιδιαίτερα προσωπογραφικά χαρακτηριστικά του τον καθιστούν ευδιάκριτο ανάμεσα στους άλλους οσίους μοναχούς: διχαλωτή γενειάδα, πλατύ μέτωπο και γερασμένο, ρυτιδιασμένο μέτωπο. Με τα δύο χέρια κρατά ειλητάριο που ανεπτυγμένο καθώς είναι αναγράφεται πολύστιχη επιγραφή, σε μεγάλο βαθμό όμως δυσανάγνωστη: Οἴκω προσελθών τοῦ Θεού και δεσπότου ευ[..] πρεπόντος τῶν κακῶν […]. Ο Άγιος Σάββας υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους αγίους τους Ορθόδοξου μοναχισμού. Κοιμήθηκε οσιακώς στις 5 Δεκεμβρίου 532 μ.Χ. Λίγα χρόνια μετά, το 584, κατά την ανακομιδή του, το ιερό λείψανο του Αγίου Σάββα βρέθηκε αδιάφθορο, όταν ανοίχθηκε ο τάφος του για να ενταφιαστεί ο τότε Ηγούμενος Κασσιανός. Αρχικά, διαφυλάχθηκε στη Μονή του στα Ιεροσόλυμα και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, κατά την περίοδο των Αραβικών επιδρομών. Το 1257 μ.Χ. οι Βενετοί πέτυχαν να μεταφέρουν το λείψανο στη Βενετία. Το 1965 μ.Χ., μετά από ενέργειες του Πατριάρχη Βενεδίκτου, η ρωμαιοκαθολική Εκκλησία επέστρεψε το Λείψανο στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και φυλάσσεται έκτοτε στη Μονή του.