Ο όσιος Παχώμιος γεννήθηκε το 292 μ.Χ. στην Άνω Θηβαΐδα της Αιγύπτου κι έζησε κατά την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Όντας σε νεαρή ηλικία εκάρη μοναχός και ασκήτευσε δίπλα σε έναν γνωστό πνευματικό γέροντα της εποχής, που ονομαζόταν Παλαμών. Η εγκράτεια, η ασκητικότητα και η σύνεσή του γρήγορα κατέστησαν τον Παχώμιο γνωστό στους ασκητές της εποχής, με αποτέλεσμα να προσελκύσει στη μονή του περισσότερους από 14.000 μοναχούς. Ίσως αυτός να ήταν ο λόγος, για τον οποίο ο Παχώμιος αποφάσισε να οργανώσει τους μοναχούς σε επί μέρους εγκατοικήσεις ανά τρεις μοναχούς, θεωρούμενος ως ο θεμελιωτής του κοινοβιακού μοναχισμού. Μία ημέρα άγγελος Κυρίου παρουσιάσθηκε στον Παχώμιο κατά την αγρυπνία του και του ανήγγειλε τρεις φορές ότι ήταν θέλημα Θεού να διακονεί τους ανθρώπους. Έτσι κι έπραξε ο όσιος έως την ημέρα της τελευτής του, το 348 μ.Χ. Για να καταστεί ευδιάκριτη η διαλλεκτική σχέση του οσίου Παχωμίου με τον άγγελο Κυρίου, στην παράστασή μας εικονίζεται ολόσωμος, αλλά σε σχετική αντιστροφή, να στηρίζεται με το δεξί χέρι σε γεροντική ράβδο και να φέρει το αριστερό σε στάση δεήσεως. Αποδίδεται σε γεροντική ηλικία με ωοειδές πρόσωπο, λευκά χαρακτηριστικά και ρυτιδωμένο μέτωπο, ενδεδυμένος μόνο με μονόχρωμο ωχρό ποδήρη χιτώνα, που συγκρατείται με ομοιόχρωμο ζωνάρι στη μέση.