Ο άγιος Αντώνιος ο Μέγας θεωρείται από την Πατερική Παράδοση ως ο θεμελιωτής του χριστιανικού αναχωρητισμού. Γεννημένος το 251 μ.Χ. στην Άνω Αίγυπτο, αποφασίζει μετά τον πρόωρο θάνατο των γονιών του να αποκαταστήσει την αδελφή του, να διαμοιράσει την πλούσια πατρική περιουσία και να ακολουθήσει τη ασκητική ζωή της ερήμου. Επειδή η φήμη της ασκήσεώς του έγινε πολύ γρήγορα γνωστή στους μοναστικούς κύκλους της Ανατολής, πολλοί μοναχοί έσπευδαν προς συνάντηση μαζί του, κάτι που ενοχλούσε όμως τον γέροντα, με αποτέλεσμα να αλλάζει διαρκώς τόπο εγκατοίκησης. Απεβίωσε πλήρης αρετών σε ηλικία 105 ετών. Στην Τράπεζα της Μονής Παντοκράτορος ο άγιος εικονίζεται σε σχετικά προχωρημένο γήρας με γκριζαρισμένα, αλλά όχι απόλυτα λευκά χαρακτηριστικά, ολόσωμος και μετωπικός, να στηρίζεται στο αριστερό πόδι και να φέρει ελεύθερο το δεξί. Βαστά ανοικτό ειλητό, ενώ υποβοηθείται από γεροντική βακτηρία. Είναι ενδεδυμένος με ωχρό χιτώνα, πορφυρό μανδύα, περίκλειστο λευκό μοναχικό κουκούλιο που καλύπτει πλήρως την κεφαλή του αγίου και λευκό μοναχικό σχήμα.