Ο άγιος εικονίζεται όρθιος, ολόσωμος και μετωπικός σε γεροντική ηλικία. Είναι γυμνός με μόνο ένδυμα ένα περίζωμα από στεφάνι με πράσινα φύλλα. Έχει μακριά λευκά μαλλιά και μακριά λευκή γενειάδα, που φτάνει μέχρι το έδαφος. Υψώνει το δεξί του χέρι μέχρι το ύψοε του στήθους του, ενώ με το αριστερό κρατάει ανοιχτό ειλητάριο. Η αυστηρή ασκητική του μορφή, όπως εικονίζεται εδώ, συμβαδίζει με την εν γένει εικονογραφία του μεγάλου ασκητή στα μεταβυζαντινά χρόνια, αλλά και με την περιγραφή του στον Βίο του γραμμένο από το Νικόλαο Σιναΐτη, γραμμένο πιθανώς στις αρχές του 11ου αι.(φοβερόν μεν οφθαλμοίς θέαμα, φρικτόν δε ακοαίς διήγημα). Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες ασκητικές μορφές των Αιγυπτιακών ερήμων και η μοναχική του ζωή ξεκίνησε σε ένα κοινόβιο στην Ερμούπολη της Θηβαΐδας. Επιζητώντας όμως την πλήρη απομόνωση, ασκήτευσε στην έρημο γυμνός, χωρίς να δει άνθρωπο για εξήντα χρόνια.Η φήμη του διαδόθηκε σε όλους τους ερημίτες, που συχνά πήγαιναν να τον συμβουλευθούν και να πάρουν την ευχή του. Τελικά, όταν κάποτε τον επισκέφθηκε ο Αββάς Παφνούτιος, άφησε την τελευταία του πνοή, και ο Παφνούτιος τον έθαψε κάτω από τον πελώριο φοίνικα.