Με το κοινό όνομα Νικόλαος κατονομάζεται ένα από τους μάρτυρες που συναριθμείται στους σαράντα στρατιωτικούς που υπέστησαν διωγμό στα χρόνια του Λικινίου και μαρτύρησαν στην παγωμένη λίμνη της Σεβάστειας της Μικράς Ασίας. Η Ερμηνεία του Διονυσίου εκ Φουρνά περιγράφει τον μάρτυρα Νικόλαο ως «έφηβο μυστακίζοντα». Πράγματι, στην παράσταση της Τραπέζης της μονής ο άγιος Νικόλαος εικονίζεται σε νεανική ηλικία με ωοειδές πρόσωπο, χωρίς γενειάδα και μακριά καστανή πλούσια κόμη. Αν και έχει στραμμένο το σώμα του στραμμένο προς τα αριστερά, το βλέμμα του «ψάχνει» τον θεατή. Ευγενική μορφή που ξεχωρίζει για το νεαρό της ηλικίας της, ο άγιος φορά τα συνήθη κοσμικά ενδύματα, όπως και οι υπόλοιποι συναθλητές του: γρκιζογάλανο χιτώνα και βυσσινί ιμάτιο, με διακριτικά λιθοκόσμητα τελειώματα. Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο ζωγράφος δεν εικονίζει το ταβλίον στον χιτώνα του (σύμβολο στρατιωτικού αξιώματος), λόγω του νεαρού της ηλικίας του. Κρατά τον τυπικό σταυρό του μαρτυρίου και φέρει το αριστερό του χέρι στη συνήθη χειρονομία δεήσεως των μαρτύρων, ενώ στην κεφαλή του φέρει διάδημα / «στέφανο του μαρτυρίου».