Ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης υπήρξε μάχιμος υπέρμαχος των εικόνων στην περίοδο της εικονομαχικής έριδας, η οποία συντάραξε τη βυζαντινή κοινωνία για περισσότερο από έναν αιώνα, με αφόρητες διώξεις των ορθοδόξων από τους εικονομάχους αυτοκράτορες (726-843). Έζησε το β΄ μισό του 8ου αι. και στις αρχές του 9ου αι. Υπέστη αλλεπάλληλες διώξεις και εξορίες από τους εικονομάχους αυτοκράτορες ως ηγούμενος της σπουδαίας κωνσταντινουπολίτικης μονή του Στουδίου. Παρ’ όλες τις διώξεις και τις εξορίες, έγραψε σπουδαιότατα θεολογικά έργα. Διακρίθηκε επίσης ως σπουδαίος ποιητής και υμνογράφος, ο οποίος συνέθεσε τους περισσότερους ύμνους του Τριωδίου. Η Εκκλησία τον κατέταξε στις τάξεις των Ομολογητών αν και πέθανε οσιακώς (826 μ.Χ.). Στην Τράπεζα της Μονής Παντοκράτορος εικονίζεται κατά τις εικονογραφικές οδηγίες της Ερμηνείας του Διονυσίου του εκ Φουρνά: γέρων, φαλακρός, διχαλογένης. Επίσης, το ανεπτυγμένο ειλητάριο του, αν και η επιγραφή του είναι εξίτηλη, αποκαθίσταται με βάση άλλες απεικονίσεις του: «Ταῖς προσκυνηταῖς εἰκόσι νέμει σέβας, τοῖς πρωτοτύποις τόν σεβασμόν εἰσφέρει, ὧν περ πρός ἐμφέρειαν αὐτάς πᾶς γράφει». Η μνήμη του τιμάται στις 11 Νοεμβρίου.